satqin
Look at other dictionaries:
satqın — sif. Özünü, öz əqidəsini, məsləkini, heysiyyətini pula satan; şərəfsiz, alçaq, rəzil, xain, namərd. Bəndalı Mərəzədə satqın bir qarının evində necə gecələməli olduğunu anasına danışdı. M. C.. <Aslan Məzluma:> Hələlik öz işindir. Ancaq… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
xoryat — I (Ağdam) satqın. – Ə:, nə xoryat adammış, gedif Qaracadan sədriyə şikə:t eliyif II (Ağdam, Balakən) çirkin, kifir. – Yox ə:, xoryatın biridi, sir sifətinnən zəhrimar yağır (Balakən) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
fahişə — is. <ər.> Özünü pula satan, fahişəliklə məşğul olan qadın. // məc. Son dərəcə alçaq, prinsipsiz, satqın adam haqqında … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
satqınlıq — is. Satqın adamın iş və hərəkəti; rəzillik, şərəfsizlik, namərdlik. <Adil Rəcəbə:> Bəlkə yenə satqınlıq eləmək istəyirsən? B. Bayramov … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
xain — sif. <ər.> 1. Vətəninə, xalqına xəyanət edən; satqın, xəyanətkar, dönük. <Pəhləvanlar:> Dağ daşından uçsun duman; Qara geysin xain insan! A. Ş.. Bayquş xaraba, gecəquşu qaranlıq sevən kimi, xain adamlar da xəlvəti xoşlarlar. M. İ.. // … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
xəyanətkar — sif. <ər. xəyanət və fars. . . . kar> Xəyanət edən, xəyanətçi; xain, satqın, etibarsız. <Hüsnübəyim:> Mən ölümdən qorxmuram, ancaq məni o dünyaya xəyanətkar kimi, bişərəf kimi göndərmə, ya rəbb! İ. Məlikzadə … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
